'Geen zonnebril. Doe normaal mevrouw,' zegt Frenk. Een reep winterzon valt precies over het gezicht van Marissa. Ze wil zeggen dat hij zelf in de zon moet gaan zitten.

'Niet?' zegt ze. Haar vriend knikt. Voor de zekerheid stopt ze de bril in de onderste lade tussen de te grote bikini's. Het gordijn kan niet meer dicht sinds ze er de wietlucht uit heeft gewassen.

Heb geduld, prent Marissa zichzelf in. Ze zakt terug op de bank en knijpt haar ogen zo onopvallend mogelijk tot spleetjes.

Twee blikken bier, een doos tissues en twee diepgevroren pizza's Hawai. Negen euro en elf cent is het in totaal. Ze heeft een tientje in haar kontzak; Frenk heeft de pinpas.

'Mag ik je bonuskaart,' vraagt de man achter haar in de rij. Hij lijkt op een politicus. Ze geeft hem haar kaart. Hij schrikt niet van haar gebit en lacht vriendelijk.

Samen lopen ze de winkel uit naar zijn auto. Deze heeft een Q in de naam en is erg groot en metallic. Hij legt een warme hand op haar schouder.

'Wacht even.' Bedeesd maakt hij twee kinderstoelen los van de achterbank en legt ze op de boodschappen in de kofferbak.'Tadaa' zegt hij en spreidt theatraal zijn armen. Hij opent de voordeur: 'Jij gaat mee.' Marissa giechelt van de vlinders.

Op een bospad met uitzicht op een zandverstuiving stopt hij. Het grootste deel van de tijd is hij een heel lieve man en de vlinders blijven.

Een half uur later zijn ze terug op de parkeerplaats van de supermarkt.

'Hoeveel is het,' vraagt hij. Marissa schrikt en wil zeggen dat ze geen hoer is. Dat ze hem lief vindt en met hem mee wil. Ze heeft altijd twee kinderen gewild.

'Twee honderd,' zegt ze dan toch.

'Ja dag. Doe even normaal.'

'Goed. Honderd, anders bel ik mijn vriend.' Hij snuift en zegt dat hij voor die prijs een normaal wijf had kunnen hebben. Zij grijpt het geld en stapt uit.

Thuis geeft Marissa een blik bier aan Frenk. Hij kijkt verstoord op.

'Dit is alcoholvrij.'

'Shit. Ziet er net zo uit.' Hij komt naast haar staan en drukt zijn buik tegen haar ribben.

'Je stinkt naar Old Spice.' Marissa geeft hem vijftig euro. Haar vriend lacht, pakt er een tientje af en geeft dit terug. 'Koop er iets leuks van', zegt hij. 'Dit moeten we vaker doen'.

'Klootzak' wil ze zeggen. Met zijn rechter hand pakt hij haar in haar nek beet en blaft: 'Mevrouw kijkt me veel te brutaal.' Hij begeleidt haar de trap op.

Tien minuten later zijn ze terug in de woonkamer.

'Wacht,' zegt hij en hij laat zich op de bank vallen. De reep avondrood zonlicht valt op zijn gezicht en hij knijpt zijn ogen tot spleetjes.

'Zie je mevrouw. Gaat best.' Ze kijken elkaar aan en schieten in de lach.

'Ik zie het,' zegt Marissa.

Ze is blij met het geld dat ze onder de bikini's heeft verstopt. Het is een begin.